Alaskan Malamute 

HISTORIA RASY

Nazwa Alaskan Malamute pochodzi od nazwy plemienia Eskimosów, Mahlemuts-an,  z siedzibą w północnej części Psy te zostały wyhodowane do ciągnięcia sań i innego sprzętu po śniegu. Nie wiadomo dokładnie, kiedy ta rasa powstała, ale jest prawdopodobne, że niektóre krzyżówki nastąpiły wówczas, gdy Europejczycy przywieźli psy na Alaskę. W 1920 roku, popularność wyścigów psich zaprzęgów zachęciła miłośników psów do zwrócenia uwagi na Malamuta. Formalnie hodowla rozpoczęła się w 1926 roku.

WYGLĄD I BUDOWA

Alaskan malamute, jedna z najstarszych ras arktycznych psów zaprzęgowych, to pies mocnej, solidnej budowy, z głęboką klatką piersiową, o silnym, dobrze umięśnionym tułowiu. Malamute stoi pewnie na opuszkach łap; dzięki tej postawie, z uniesioną głową i czujnym, wyrażającym zainteresowanie i ciekawość spojrzeniem, sprawia wrażenie aktywnego i dumnego. Głowa szeroka. Uszy trójkątne; przy natężonej uwadze – prosto uniesione. Kufa masywna, bardzo nieznacznie zwężająca się od nasady ku nosowi. Nie może być spiczasta, ani długa; nie może jednak być toporna. Gęsta okrywa włosowa, z grubą warstwą włosa ochronnego, wystarczająco długiego, by osłonić wełniste podszycie. Malamuty mogą mieć rozmaite kolory. Charakterystyczną cechą są znaczenia na twarzoczaszce. Składają się one z czepka na głowie oraz twarzy całkowicie białej, bądź też ze strzałką i/lub z maską. Ogon dobrze owłosiony, noszony nad grzbietem; przypomina powiewające pióro. Malamute musi być psem grubokościstym, o zdrowych kończynach, mocnych łapach, głębokiej klatce piersiowej i silnych barkach; powinien także mieć wszystkie fizyczne przymioty, niezbędne dla sprawnego wykonywania swej pracy. Ruch musi być pewny, zrównoważony, niestrudzony i bardzo wydajny.

ZACHOWANIE I CHARAKTER

Wbrew pozorom są to bardzo przyjazne i towarzyskie psy. Łatwo się przywiązują, lubią się bawić. Jest to pies bardzo inteligentny. Cechuje je wierność, łagodność, uległość, dostojeństwo i oddanie.

ZDROWIE

Psy te są narażone na dysplazję stawów biodrowych, polineuropatię (zespół uszkodzenia nerwów obwodowych - choroba dziedziczna), problemy z oczami częste u ras północnych (m.in. katarakta, PPM, distichiasis).

PIELĘGNACJA

Ze względu na grubą warstwę podszerstka wymaga częstego wyczesywania martwej sierści. Do tej pracy idealnie nadaje się gęsty grzebień.

W CZYM NAJLEPSZY? 

Alaskan raczej nie nadaje się do mieszkania w bloku, chyba, że jego właściciel więcej czasu spędza na dworze niż w mieszkaniu. Lepiej czuje się w domu z dużym ogrodem, gdyż potrzebuje dużej dawki ruchu. Kocha biegać koło roweru, wychodzić na długie spacery. Nadaje się do psich sportów typu dogtrekking, canicross (bieg z psem), uciągi, skijoring (pies ciągnący człowieka na nartach), bikejoring (pies ciągnący człowieka na rowerze), nie mówiąc już o wyścigach zaprzęgów. Jeżeli chodzi o te ostatnie, nie nadają się do sprintów, lecz do wyścigów długodystansowych.