Trafiłam tu w sierpniu 2013. Przyjęłam przydomek Sierotka Marysia. Z racji
moich znacznych gabarytów mieszkanie w boksie z kolegą nie daje komfortu.
Dlatego wielką radością są dla mnie wizyty człowieka, kiedy wychodzi ze mną na
długie spacery. Nie jestem może zbyt rącza, ale za to sama pilnuję tempa i nie
wyprzedzam prowadzącego. Sporadycznie pociągnę smycz, ale tylko kiedy się chcę
trochę przybliżyć do jakiegoś fajnego zapachu, więc wyprowadzający musi być
słusznej, jak ja, postury, żeby nie wywinął orła. Podchodzę na zawołanie, bo
wiem, że ktoś mnie wtedy potrzebuje. W zasadzie nie odstępowałabym człowieka
ani na krok. Lubię szczotkowanie sierści, uwielbiam zabawy w pozycji
horyzontalnej. Szczęściem byłoby wyrwać się z tej ciasnoty i trafić do
kochających, moich własnych opiekunów..
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz