BENIO

Siema! Jestem Benio! Jestem rasowym Bernardynem, chociaż człowieki, które przychodzą mnie głaskać i dawać parówki mówią, ze mam za krótkie łapki by nim być. Ale ja wiem swoje! Jestem młody, puchaty i piękny. Przez jakiś czas chodziłem sam po Celestynowie i bylem bardzo głodny. Ale jakieś człowieki zabrały mnie do domu z kratami, nie jest tu złe, bo dostaje jeść i mam koleżankę. Ale inni koledzy na mnie bardzo krzyczą i te fajne człowieki z parówkami są tylko w soboty. A mi jest tak bardzo smutno, tak bardzo lubię się przytulać, lubię podawać łapki i całować. Czlowieki są takie kochane, ale są tak rzadko. Tak bardzo mi smutno, zwłaszcza jak przychodzi noc i jest zimno, jak inne pieski płaczą. Nie chce być sam, inne pieski mówią, ze już są w tym domu z kratami bardzo długo, ja bym nie chciał tam zostać, bardzo bym chciał mieć swojego człowieka, który by mnie kochał, a ja bym mógł kochać jego. Czy ktoś przygarnie moje serduszko? Obiecuje, ze będę grzeczny. No dobra, nie jestem takim wielkim Bernardynem, wiec zmieszczę się nawet do kawalerki. Czy ktoś mnie pokocha?